نفیس

ابتدا باید تأمل و تفکر بفرمایید که اصلاً «ذکر الله» یعنی چه و چی هست که شما دوست دارید بدان مداومت داشته باشید؟ اگر این معنا را متوجه شدید، خودتان می‌فهمید که استاد می‌خواهد یا خیر؟ و اگر بخواهد در چه امر و مرحله‌ای است؟ و اساساً اجازه استاد یعنی چه؟

ذکر الله، یعنی به یاد خدا بودن و خدا را در هیچ حال و کاری فراموش نکردن – آیا این استاد و اجازه می‌خواهد؟ یا این که امر خداست و هر کس از آن به هر حدی که غفلت کند، متضرر می‌گردد؟ 

فرمود خدا را ایستاده و نشسته و خوابیده، (یعنی در هر حال و حالتی) باید به یاد آورد و نباید از یاد او لحظه‌ای غافل شد و فراموش کرد. حال این استاد و اجازه می‌خواهد، یا یعنی همه کارها و رفتارهای ما باید برای او و منطبق با امر او باشد؟ ذاکر و دائم الذکر، کسی است که تماماً بندگی می‌کند، نه کسی که ضمن خودگرایی، یک تسبیح هم در دست دارد و هزاران بار فلان ذکر را می‌گوید، و تازه خیال می‌کند که برای فردا و ذکر هزار و یکم، دیگر از حد عادی گذشته و استاد و اجازه می‌خواهد، فرمود: ذکر یعنی تفکر در نظام هدفدار آفرینش:

«الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىَ جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلاً سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ» (آل‌عمران، 191)