نفیس

بی قراری و عدم آرامش انسان به خاطر آن است که می خواهد با دنیا قرار بگیرد در حالی که باید طالب حق شود؛ مثل مومنین واقعی  که از طریق ارتباط با حق آرام هستند، از خود رسته و به حق پیوسته اند. لذا می فرماید:«آن نفسی که بی خودی، باده یارآیدت»وقتی از منیت خود آزاد شدی، با صفات یار به سر می بری و مست نظر اویی. امام خمینی رحمة الله علیه هنگامی که از پاریس به ایران برمی گشتند و به ظاهربزرگ ترین پیروزی را به دست آورده بودند و شاه و نظام شاهنشاهی را سرکوب کرده و ملت به دعوت ایشان قیام نموده بودند، علی القاعده باید خیلی خوشحال باشند، خبرنگاری از ایشان پرسید:«آقا در چه حالی هستید؟» امام فرمودند:«هیچی!» این جواب امام نشان می دهد امام؛ طالب بی قرار خداست نه طالب پیروزی دنیایی.

تا دنبال آرزوهای دنیایی هستی، همراه با نامرادی روبه رو می شوی، و گرنه چنانچه خود را از آرزوهای وهمی دنیا آزاد کردی، می یابی که همه آنچه به واقع می خواستی در پیش خود داری.

خدا می فرماید:«... اَلا بِذِکرِ اللهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ»یعنی ای انسان ها! همه ی شما به دنبال آرامش می گردید، بدانید که این آرامش و اعتماد و اطمینان فقط با خدا به دست می آید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: